Vandaag een dag vol vergaderingen. Heerlijk is het om dan eerst nog even mijn kilometers te lopen.

Bij zonsopgang ga ik op pad. Rustig joggend richting het natuurgebied vlak bij mijn huis. Een paar rekoefeningen en dan in een lekker tempo door.

Het is erg mistig vanochtend. Zodra het bos aan mijn rechterzijde verdwijnt en ik tussen de weilanden door loop zakt de mist als een deken over me heen. Het lijkt alsof de wereld 15 meter verderop ophoudt. Het is doodstil…

Genietend van de stilte en het gevoel dat ik hier helemaal alleen ben loop ik verder. Na een aantal minuten hoor ik het geluid van schoenen op asfalt. Het ritme ligt hoger dan het mijne. Dan zie ik een vage gedaante uit de mist opdoemen. Even later valt mijn mond open van verbazing… De man die me tegemoet komt lopen is ontzettend knap. Hij is lang, gespierd en heeft een ondeugende blik in zijn ogen. Dit alles registreer ik zijdelings want mijn blik zit vastgenageld aan zijn kruis. Ik wil mijn hoofd afwenden, maar het lukt me niet. In de paar seconden voor hij me voorbij is zie ik hem steeds stijver worden. En mijn uitzicht is perfect aangezien hij op zijn sokken en schoenen na, volledig naakt is.

Geschokt van wat ik net gezien heb, mis ik de boomwortel die door het asfalt is gegroeid en sla voorover tegen de grond. Zodra ik mijn ogen opendoe zie ik iemand gehurkt naast me zitten.